این کتاب داستان یکی از بزرگان خدا، پیامبری به نام ارمیا را روایت می‌کند. در این کتاب شما بسیاری از کلمات او را خواهید خواند. شما همچنین بسیاری از مواردی را درباره او خواهید آموخت. مانند سایر پیامبران، خدا به او چه بگوید. و او این کلمات را به مردم می‌گوید. او مطیع خدا بود و همه چیزی را که خدا از او می‌خواست انجام می‌داد.

 

او کار خود را هنگامی آغاز کرد که یوشیا پادشاه بود. یهودا سه پادشاه دیگری پس از یوشیا داشت. اما یوشیا آخرین پادشاه خوب بود.

 

آن زمان بابل دشمن یهودا بود. آن‌ها دارای ارتش قوی بودند. آن‌ها مردم بسیار وحشیانه‌ای بودند. ارمیا به مردم گفت که باید از بابل ترسید. ارتش بابل می‌آمد چون خدا خشمگین بود. خدا خشمگین بود چون یهودا به قانون خدا اطاعت نمی‌کرد. آن‌ها به کلمات خدا گوش نمی‌دادند. قول‌های خود را به خدا نگاه نمی‌داشتند. آن‌ها رفتارهای گناهکارانه داشتند. آن‌ها به محرومان اهمیت نمی‌دادند. آن‌ها مثل مردم خدا رفتار نمی‌کردند. برخی از آن‌ها حتی به خدایان دروغین پیروی می‌کردند. آن‌ها به خدایان دیگر سر می‌نهادند. بنابراین، خدا قصد داشت که بابل را بفرستد تا یهودا را مجازات کند.

 

بسیاری از زمان‌ها، ارمیا به مردم گفت که به خدا بازگردند. او آن‌ها را به چیزهایی که خدا گفته بود یادآوری می‌کرد. خدا قول داده بود که اگر او را اطاعت کنند او را برکت می‌دهد. او قول داده بود که اگر او را اطاعت نکنند او را مجازات می‌کند. اما آن‌ها به دستورات خدا اطاعت نمی‌کردند. آن‌ها به خدایان دیگر پیروی می‌کردند. بنابراین، ارمیا به آن‌ها گفت که بابل خواهد آمد. آن‌ها بسیاری از مردم را از زمین خواهند برد. و در مدت کوتاهی، بابل آمد. آن‌ها با یهودا جنگیدند. آن‌ها بسیاری از مردم را از زمین خود بردند.

 

ارمیا پیامبر واقعی خدا بود. اما او تنها پیامبر در یهودا نبود. در آنجا هم پیامبران دیگری بودند. آن‌ها پیامبران دروغین بودند. آن‌ها به مردم دروغ می‌گفتند. آن‌ها می‌گفتند که ارمیا اشتباه کرده است. خدا قصد ندارد آن‌ها را داوری کند. خدا به هیچ وجه اجازه نخواهد داد که هیکل را ویران کنند. خدا هرگز اجازه نخواهد داد که تختخواب خالی شود. خدا ارتش بابل را از خود دور خواهد کرد. خدا اسرائیل را دوباره برکت خواهد داد.

 

اما بابل واقعاً به یهودا حمله کرد. آن‌ها هیکل را ویران کردند. آن‌ها بسیاری از مردم را کشتند. آن‌ها پادشاهان را از زمین بردند.

 

ارمیا برخی از کلمات بسیار سختی را به مردم گفت. برخی از مردم بسیار خشمگین از او بودند. برخی از مردم به اندازه‌ای خشمگین بودند که تلاش کردند که ارمیا را بکشند. کار ارمیا دشوار بود. او همچنین کاری غمگین داشت. او باید تماشا کند که خدا مردم را مجازات می‌کند. مردم ارمیا را "پیامبر گریان" می‌خواندند. او بسیاری از چیزهای غمبار را دید. و او بسیاری از کلمات غمبار را به مردم داد.

 

اما ارمیا همچنین به مردم یک کلمه امید داد. زمانی می‌آمد که خدا دوباره به مردم خود برکت می‌دهد. این زمان پس از بازگشت مردم از بابل بود. آن‌ها برای ۷۰ سال به تبعید می‌روند. اما خدا آن‌ها را ترک نخواهد کرد. روزی خدا یک عهد جدید با آن‌ها خواهد ساخت. زمانی که این کار را کردند، آن‌ها می‌خواهند او را اطاعت کنند و او را دنبال کنند. و زمانی که این کار را کردند، خدا آن‌ها را برکت خواهد داد. او همچنین تمامی ملت‌های دیگر را برکت خواهد داد.

 

ارمیا داستان خود را به ترتیب نگفت. او داستان‌های خود را جمع‌آوری کرد، اما نه به ترتیب وقوع آن‌ها. برخی از بخش‌های کتاب نامه‌هایی است که او نوشته است. برخی از بخش‌ها دعاها هستند. برخی از بخش‌ها ترانه‌ها هستند. برخی از بخش‌ها شبیه به صفحات از روزنامه او است.

 

هنگامی که شما کتاب را می‌خوانید، خواهید دانست که ارمیا مرد خوبی بود. او مطیع خدا بود. او حتی هنگامی که پیچیده بود از خدا اطاعت کرد. او هنگامی که می‌ترسید نفرت نداشت که فرار کند. او نگفت که از گفتن خدا دست بردارد وقتی مردم گوش نمی‌کردند.

 

ارمیا درباره زمان خود صحبت می‌کرد. اما برخی از کلمات او درباره زمان دیگری در آینده بود. آن زمان زمانی بود که خدا همه چیز را درست می‌کرد. برخی از کلمات او حتی درباره عیسی بود. مردانی که کتاب جدید را نوشتند این را متوجه شدند. به همین دلیل از برخی از کلمات او در کتاب‌هایی که نوشتند استفاده کردند. ارمیا همچنین کتاب مراثیات را نوشت.

 

[۱] ارمیا ۱: ۲

[۲] تثنیه ۲۸

[۳] ارمیا ۲۸: ۱-۴

[۴] جرمیا ۲۵: ۱۱-۱۲؛ ۲۹: ۱۰؛ دانیال ۹: ۱-۲

[۵] ارمیا ۳۱: ۳۱-۳۷

[۶] ارمیا ۳۳

[۷] ارمیا ۲۳: ۵-۶

[۸] عبرانیان ۱۰: ۱۶-۱۷