پولس نامه های زیادی نوشت. او می خواست بیشتر درباره عیسی به کلیساها آموزش دهد. او همچنین می خواست به آنها کمک کند تا بدانند چگونه به عنوان مسیحی زندگی کنند. کتاب رومیان یکی از آن نامه هاست. پولس این کتاب را حدود ۳۰ سال پس از زنده شدن عیسی از مردگان نوشت.

 

پولس بیش از دوازده کتاب در بخش عهد جدید* کتاب مقدس نوشت. او بیش از هر کس دیگری کتاب نوشت. پولس این نامه را به مردم کلیسای رم نوشت. نامه را با سلام آغاز کرد. [۱] او نامه را با تشکر از چند نفر در کلیسا به پایان رساند*. [۲]

 

اما پولس از بیشتر نامه برای صحبت در مورد یک چیز استفاده کرد. او در مورد بشارت عیسی نوشت. بیشتر کتاب در مورد انجیل* است. پولس در مورد انجیل * بحث کرد. مثال هایی زد. او از رومیان خواست تا در مورد عیسی فکر کنند. او نمی خواست مسیحیان رومی در مورد انجیل اشتباه کنند*.

 

یکی از مهمترین واژه های کتاب «فیض*» است. فیض* به این معناست که خداوند زمانی به ما برکت می دهد که ما مستحق نعمت نباشیم. زمانی که ما مستحق عصبانیت او هستیم با ما مهربان است. او ما را زمانی نزدیک می کند که ما سزاوار دوری مان باشیم.

پل ابتدا در مورد یک مشکل صحبت کرد. همه مردم گناهکار بودند*. هر کس کارهایی می کرد که خدا از آن راضی نبود. ما قوانین خدا را زیر پا گذاشتیم. ما به حرف او گوش نکردیم. حتی برخی از مردم بت ها را می پرستیدند. ما از آنچه خدا برای ما می خواست کوتاه آمدیم. خدا به خاطر گناهان ما بر ما خشمگین شد*. گناهان ما * باید مجازات شوند. و مجازات گناهان ما مرگ بود.

 

و هیچ کاری نمی توانستیم برای رفع مشکل انجام دهیم. این در مورد همه مردم صادق بود - چه کسانی که یهودی بودند * و چه کسانی که نبودند. خداوند به موسی شریعت برای یهودیان داد. اما آن قانون نتوانست آنها را در برابر خدا درست کند.

 

خبر خوب این است که خداوند راهی برای رفع این مشکل ایجاد کرده است. خدا پسر خود عیسی مسیح را فرستاد تا ما را نجات دهد. عیسی تمام کارهایی را که شریعت موسی لازم بود انجام داد. گناه نکرد*. خدا را از هر جهت خشنود می کرد. او مستحق عذاب خدا نبود.

 

اما عیسی جای ما را گرفت. خدا در عوض عیسی را مجازات کرد. عیسی گناه*، گناه* و شرم ما را گرفت. او را مجازات کردند تا ما آزاد شویم. او از خشم خدا مراقبت کرد تا بتوانیم با خدا در صلح* باشیم. این انجیل* است. این خبر خوبی است که پولس می‌خواست رومیان آن را درک کنند.

 

پولس گفت که این خبر خوب برای همه کسانی است که ایمان می آورند. کسی که می خواهد با خدا درست باشد باید ایمان بیاورد. آنها باید باور کنند که عیسی کسی بود که خدا برای نجات گناهکاران فرستاد. آنها باید باور کنند که او بر روی یک صلیب مرد و دوباره زنده شد. سپس آنها باید به عیسی اعتماد کنند تا آنها را نجات دهد. آنها باید باور داشته باشند که عیسی تنها امید آنهاست*.

 

پولس گفت که وقتی ایمان می آوریم، خدا به طرق مختلف ما را برکت می دهد. خدا ما را می بخشد. پولس گفت که ما اکنون حق با خدا هستیم. سپس خداوند ما را جزئی از خانواده خود قرار می دهد. او ما را به عنوان فرزندان عزیز خود پذیرفته است. و خداوند ما را مقدس می کند. او قلب ما را تغییر می دهد. او طرز فکر و عمل ما را تغییر می دهد. او با دادن روح القدس* این کار را برای ما انجام می دهد. و خداوند روزی ما را کامل خواهد کرد. بدن ما کامل خواهد شد. روح ما * کامل خواهد شد. او این کار را برای ما انجام خواهد داد در روزی که همه مردم را زنده کند. [۳]

 

پل در قسمت آخر کتابش به دو سوال بزرگ پاسخ داد. سوال اول درباره یهودیان* است. خداوند به ابراهیم قوم و سرزمینی وعده داد. او به داوود وعده پادشاهی* را داد که تا ابد باقی خواهد ماند. آیا خدا به این وعده ها عمل می کند؟ پولس گفت که خدا همچنان قصد داشت به وعده های خود به اسرائیل عمل کند*. روزی در آینده، آنها به مسیح روی می آورند. او را می شناختند و به او ایمان می آوردند. [۴] اکنون، خدا برکات* را که به یهودیان تعلق داشت* به افرادی می داد که یهودی* نبودند.

 

پل به سؤال دیگری نیز پاسخ داد. چگونه انجیل * نحوه زندگی ما را تغییر می دهد؟ اکنون که به خبر خوب ایمان داریم، چگونه باید زندگی کنیم؟ پولس در چهار فصل آخر رومیان به این سؤال پاسخ داد. گفت خدا به ما رحم کرده*. او عیسی را فرستاد تا ما را نجات دهد. پس باید به مردم هم رحم کنیم. [۵]

 

[۱] رومیان ۱:‏۷-۱

[۲] رومیان ۱۶:‏۲۷-۱

[۳] رومیان۵-۸

[۴] رومیان ۱۱: ۱۲-۳۲

[۵] رومیان ۹:۱۲-۲۱