کتاب جامعه یکی از کتابهای حکمت در عهد عتیق* است. کلیسا کلمه ای است به معنای معلم. ما به طور قطع نمی دانیم چه کسی این کتاب را نوشته است. بسیاری از مردم معتقدند که سلیمان این کتاب را نوشته است. سلیمان پسر داوود پادشاه بود. او همچنین یک پادشاه بزرگ بود. سلیمان چیزهای زیادی در مورد زندگی می دانست. او بسیاری از تجربیاتی را که این کتاب در مورد آنها صحبت می کند، پشت سر گذاشته است. او بسیار ثروتمند بود. او بسیار عاقل بود. زندگی خود را پر از لذت می کرد. او خیلی زحمت کشید. او یک حاکم بود. نویسنده جامعه نیز از این چیزها آگاه بود. او در تمام طول کتاب در مورد این موارد صحبت کرد. اما نویسنده فقط خود را معلم نامید.

 

کتاب از جهاتی شبیه داستان است. درباره کارهایی که یک مرد انجام داد و آنچه در مورد زندگی آموخته است می گوید. کتاب آن داستان ها را بیان می کند و آن درس ها را می دهد.

 

ما این کتاب را یکی از کتاب های حکمت در عهد عتیق می نامیم*. اما بسیاری از کتاب به ما می گوید که خرد انسانی محدودیت هایی دارد. اما دستورات خدا راه رسیدن به حکمت واقعی را به ما نشان می دهد. این مانند آنچه موسی در سفر تثنیه گفت. [۱]

 

هنگام خواندن کتاب باید این را به خاطر بسپاریم. هر چیزی که معلم می گوید توصیه خوبی نیست. او طوری صحبت می کرد که انگار این دنیا تمام چیزی است که هست. او به این فکر می کرد که اگر زندگی فراتر از این زندگی وجود نداشته باشد، زندگی چگونه به نظر می رسد. به همین دلیل است که سخنان او گاهی غم انگیز به نظر می رسد. به همین دلیل است که می‌گوید سخت‌کوشی اتلاف وقت است. او حتی گفت که ما احمق هستیم اگر سعی کنیم از زندگی لذت ببریم. اگر زندگی فراتر از این وجود نداشته باشد، زندگی می تواند خالی و تنها به نظر برسد. زندگی ممکن است به نظر بیاید که معنایی ندارد.

بخش هایی از کتاب شامل اشعار است. این معلم از آنها برای کمک به یادگیری ما استفاده کرد. او از اشعاری استفاده کرد تا به ما کمک کند آن درس ها را به خاطر بسپاریم.

 

جامعه ۳: ۱-۸ نمونه‌ای از یکی از این اشعار است.

 

برای هر چیز زمان مشخصی وجود دارد.

برای هر کاری که روی زمین انجام می شود زمانی وجود دارد.

 

زمانی برای تولد وجود دارد.

و زمانی برای مردن هست

زمانی برای کاشت وجود دارد.

و زمانی برای برداشتن آنچه کاشته شده است وجود دارد.

 

زمانی برای کشتن وجود دارد.

و زمانی برای بهبودی وجود دارد.

زمانی برای تخریب وجود دارد.

و زمانی برای ایجاد وجود دارد.

 

زمانی برای گریه کردن وجود دارد.

و زمانی برای خندیدن وجود دارد.

زمانی برای غمگین بودن وجود دارد.

و زمانی برای رقصیدن وجود دارد.

 

زمانی برای پراکندگی سنگ ها وجود دارد.

و زمانی برای جمع آوری آنها وجود دارد.

زمانی برای در آغوش گرفتن وجود دارد.

و زمانی برای در آغوش نگرفتن وجود دارد.

 

زمانی برای جستجو وجود دارد.

و زمانی برای توقف جستجو وجود دارد.

زمانی برای نگه داشتن وجود دارد.

و زمانی برای دور ریختن وجود دارد.

 

زمانی برای پاره شدن وجود دارد.

و زمانی برای اصلاح وجود دارد.

زمانی هست که باید سکوت کرد.

و زمانی برای صحبت کردن وجود دارد.

 

زمانی برای دوست داشتن وجود دارد.

و زمانی برای نفرت وجود دارد.

زمانی برای جنگ است.

و زمانی برای صلح وجود دارد*.

​

در پایان کتاب، شخص دیگری سخنان خود را اضافه کرد. او چند یادداشت [۲] درباره درس‌های کتاب اضافه کرد. نویسنده گفت که کلمات کتاب "خوب و درست" است. اما آنها تمام حقیقت نیستند. ما می توانیم چیزهای زیادی در مورد زندگی از افراد خردمند بیاموزیم. ما باید به حرف آنها گوش دهیم. اما ما فقط زمانی می توانیم حکمت واقعی پیدا کنیم که به خدا گوش کنیم. ما همیشه باید به یاد داشته باشیم که آنچه خدا می گوید انجام دهیم.

 

به خدا احترام بگذار دستورات خدا را رعایت کنید. زیرا او از هر کاری که مردم انجام می دهند می داند. او از تمام کارهای خوبی که ما انجام می دهیم می داند. او از تمام کارهای بدی که ما انجام می دهیم می داند. او حتی اسرار ما را می داند. و روزی مردم را داوری می کند.[۳] ما نمی توانیم از او پنهان شویم.

 

به همین دلیل است که پیام نهایی مهم است. چیزی فراتر از این زندگی وجود دارد. در آن زندگی، خداوند به حق پاداش می دهد و آنچه را که بد است نابود می کند. و این زندگی فقط زمانی معنا پیدا می کند که ما آن را درک کنیم. اگر این را به خاطر ندارید، قسمت هایی از کتاب گیج خواهید شد.

 

[۱] تثنیه ۴: ۵-۷

[۲] جامعه ۹:۱۲-۱۴

[۳] جامعه ۱۷:۳